Amorficzny obsydian / Amorphous obsidian

Zamienili ze sobą kilka słów. Nie…wcale nie. To były dziesiątki burzliwych zdań definitywnie skreślających obojga jako ICH. Bo nie było ich, nigdy jeszcze. Nigdy przedtem.

Wróciła do codzienności udając, że ignoruje jego istnienie. Chwile mijały w przekonaniu, że nie spotka się z nim już więcej i to było wygodne. Jednak niepokój nie ustawał nawet na moment i kiedy znowu padły słowa, nie można już było ich zatrzymać.

Nie miało znaczenia, że padał deszcz, a cegły były zimne i mokre. Rozpłynęli się i rozbili w sobie najwyższe i najszersze zapory. Byli dla siebie haustem powietrza, od którego nie można się powstrzymać wynurzając się z głębiny powodzi, a który warunkuje przetrwanie. Tonęli i unosili się w sobie tworząc amorficzną całość. Jedynie co słyszeli to oddech i zimne krople deszczu uderzające o gorącą skórę. Nie było reszty – cała przestrzeń zamknęła się w nich. Czas zatoczył pętlę i wracał w rytm tętna na początek chwili.
Na ścianie skraplały się feromony – mokre opary bliskości.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

They exchanged a few words. No … not few words. That were a thousands stormy sentences definitely crossing out them as THEM . Because they weren’t THEM… they have never been before.
She backed her daily life pretending to ignore his existence. Moments passed in the belief that she won’t meet him any more and it was very comfortable feeling. However, anxiety didn’t stop even for a moment and when the words were spoken again, anything could keep them stopped no longer.
Because desire ceased to be just a desire.
The caress ceased to be merely a touch.
And the breath ruffled the senses by its own rhythm.

It had no matter it was raining and it had no matter the bricks were cold and wet. They dissolved and crushed the highest and widest their owns dams. They were a gulp for each other. The gulp which you can’t resist emerging from the depths of the flood. The gulp which determines survival. They were sinking and floating into itself creating amorphous body. The only things they could heard were their breath and cold rain drops hitting the hot skin. There weren’t anything besides them – the whole space were closed into them. Time staggered loop and return to the rhythm of heart rate at the beginning of time.
The pheromones condensed on the wall- the wet vapors of intimacy.